ENG

วันที่ 24 ตุลาคม 2566 ฝึกฝนในวิถีแห่งปัญญา ความรัก และความสุข ด้วยกระบวนการสนทนาใคร่ครวญในเรื่องเกี่ยวกับ ปัญญา ความรัก และความสุข ที่สมาชิกจะนำมามาฝึกฝนในชีวิตประจำวัน โดยเริ่มจากความเข้าใจชีวิตที่จะทำให้ครูต้อนรับความจริงและเห็นความรักและความงามในชีวิต การได้ทบทวนถึงความรักที่แท้ และมีความสุขเป็นผลที่เกิดขึ้นทั้งต่อตนเอง ห้องเรียน และรอบตัว ขอเพียงมีพื้นที่ใจมากพอเพื่อต้อนรับทุกสิ่งซึ่งอาศัยการฝึกให้เกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ ทั้งนี้ ผู้เข้าอบรมหลายท่านได้สะท้อนการเรียนรู้ที่ตกผลึกกับตนเอง เช่น

“Happy Class เริ่มจากเราก่อน จิตว่าง ไม่ทุกข์ ไม่คาดหวัง”

“ครูที่เป็นสุข คือครูที่เปลี่ยนโลก”

จากนั้น ช่วงท้ายการอบรมโมดูลครั้งนี้ ผู้เข้าอบรมได้แบ่งปัน keyword ตกผลึกความเข้าใจ รวมทั้งนำเสนอโครงการเพื่อพัฒนาบรรยากาศการเรียนการสอนในห้องเรียน หรือ ในบริบทงานของตนเอง แล้วทิ้งท้ายด้วยการฝึกหัด พรหมวิหาร คือวิหารที่ประเสริฐ ซึ่งต้องอาศัยใจที่ใหญ่ นึกเมตตาให้ผู้อื่นเป็นสุข อยากช่วยแก้ไข สะท้อนผ่านโครงการที่ผู้เข้าอบรมตั้งใจกลับไปทำเป็นการบ้าน และจะมานำเสนออีกความคืบหน้าในกิจกรรรมครั้งต่อไปในเดือน ม.ค. 2567 ดังนี้

.

“สมานัตตตา” - ฝึกให้ตัวเองมีพื้นที่ว่าง เพราะหากเดินเข้าไปในห้องแล็ปเด็กน่าจะรับรู้ได้ โดยสื่อสายตา ส่วนเด็กที่อยู่ในความดูแล ก็จะทดลองอยู่กับเด็กสามคน จะชวนเด็กสามคนช่วยกันเปลี่ยนชื่อกลุ่ม ICU (เพื่อนในกลุ่มเสนอชื่อว่า ไอ ซี – I See u ) เด็กมาสายก็จะเข้าไปฟังเด็กอย่างจริงจังและหากชี้แนะได้ก็จะพยายาม ติดตามผลเป็นระยะ ทั้งนี้อาจมีการปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์จริง ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้คือให้เด็กมาเรียนให้ทัน ส่งงานตามกำหนด ได้เกรด C ดูหน้าตาแฮปปี้ขึ้น

“คลินิกใจสบาย”-ในวิชาคลินิกทำยังไงให้เราอยู่กับคนตรงหน้าได้จริง เป็นที่ว่าง ฟังให้กับเด็ก เด็กรู้สึกได้ว่าเรากำลังฟังอยู่กับเขาจริงๆ ประโยชน์- ให้นักเรียนใจสบายมากขึ้น

“พื้นที่ว่าง” - เวลามีใครมาคุยด้วยจะวางโทรศัพท์ลง วางงาน วางตัวตน วางทุกสิ่งอย่างลง เมื่อมีใครมาคุยกับเรา มาอยู่กับคนตรงหน้า ทุกครั้งที่มีโอกาส กลุ่มเป้าหมายอาจเป็นนักศึกษาชั้นปี 4 ที่เป็นที่ปรึกษา

“Jet Team ของเรา” โดยนำหลักการ I do my thing… คือเราวางใจให้ทีมคิดเสนอวิธีการและตัดสินใจร่วมกัน โดยคาดแต่ไม่หวัง คาดหวังว่าสมาชิกในทีมรู้สึกเป็นเจ้าของและมีส่วนร่วมในทีม ตัวเองต้องฝึกที่จะวางใจและช่วย moderate ให้เกิดขึ้น

“ต้าซคลินิก” – เป้าหมายให้นักศึกษาเรียนรู้อย่างมีความสุข ที่มาคือนักศึกษาเรียนรู้ได้เมื่อรีแลกซ์ เมื่อไม่มีความกลัว ความกังวล โดยพบว่านักศึกษากังวลอยู่สองเรื่องคือ ยากเรียน ยากคนไข้ โดยจะขอไปออกแบบกิจกรรมเพิ่ม ในส่วนของตนเองจิตว่างพร้อมเชื่อม ไม่มีคาดหวัง ไม่มีตัวตน ไม่มีน่าจะ แล้วเข้าไปสื่อสารเพื่อรับฟังนักศึกษา ส่วนของการเรียนรู้ จะคอยรับฟัง สังเกต ไม่ยัดเยียด เป็นพื้นที่ที่นักเรียนสามารถพูดได้ ไม่ตัดสินถูกผิดเก่งไม่เก่ง ประโยชน์คาดว่านักศึกษาอย่างน้อย 75% มีพัฒนาการด้านทันตกรรมเด็กอย่างมีความสุข ประเมินจากรอยยิ้มและจากรีเฟลกชั่น

“สังเกตใจ”- วิธีการ ตื่นขึ้นมาจะยิ้มให้กับทุกสิ่ง และสังเกตใจตนเอง หากพบช่วยที่ปี๊ด หรือวิตกกังวล ก็จะสังเกตใจ มีสติ ดำเนินการพรุ่งนี้เป็นต้นไปถึง 17 ม.ค ประโยชน์ต่อตนเอง ต่อตนรอบข้าง เราก็จะมีความสุขเพิ่มขึ้น มีผลต่อคนข้าง

Journal Journey “เจอนั่นเจอนี่”- การเรียนรู้ในใจตนเองผ่านการเขียน เมื่อลงคลินิก จะขอให้อาจารย์ทุกคนเขียนว่าสังเกตพบอะไรในเด็กที่เราตรวจวันนี้ เขียนอย่างซื่อตรงตามเซ้นส์ทั้งหมดที่มีอย่างอิสระ กลางเทอมอาจเอามารวมกันแล้วมาแลกเปลี่ยนร่วมรู้ร่วมกันโดยมุ่งหวังว่าเมื่อเวลาผ่านไปอาจทำให้เกิดการเจริญเติบโตทางจิตใจเพิ่มขึ้น

“My bisect”- แยกความคิดออกจากใจ วิธีการรับทุกอย่างโดยไม่เอาความคิดแทรก ที่เจอบ่อยคือ นักเรียนมักถามสิ่งที่ให้อ่านไปแล้ว เราชองเอ๊ะว่า ไม่อ่านเลยหรอวะ ก็จะไม่เอาความคิดไปแทรก ไม่ต้องคาดหวัง

“รับฟังอย่างเข้าใจ”- ที่ผ่านมามีเด็กมาคุยด้วยแต่ไม่แน่ใจว่าดีหรือยัง ก็จะกลับไปมุ่งรับฟังปัญหาของเด็ก โดยทำใจให้ว่างในการรับฟังเด็กจริงๆ อย่างที่เขาเป็น ไม่ใช่การคิดแก้ปัญหา ผลที่เกิดขึ้นเราก็จะเข้าใจได้ และอาจจะเกิดปัญญาขึ้นมาโดยที่เราอาจไม่ต้องพูดเลยว่าต้องทำยังไง